Ήρθες μια νύχτα βροχερή,

τότε ήμουν τόσο τυχερή,

σε είχα κοντά μου

και τώρα σε 'χω μακρυά μου.

Με κράτησες στην αγκαλιά σου,

αφέθηκα στη ματιά σου,

ένιωσα την αγάπη στην καρδιά μου

και πάλι είσαι μακρυά μου.

Όπως έπεφτε η σταγόνα της βροχής,

έφευγε κάθε σκέψη ενοχής,

έδιωχνες από τη ψυχή μου τη λύπη,

τώρα όμως αυτό το κάτι από τη ζωή μου λείπει.

Προχωράω,προχωράω

στο μονοπάτι της ζωής,

κάνοντας μια στάση αναπνοής.

Συνεχίζω συνεχίζω,

προς το φως βαδίζω!

~ ΜΙΚΑΕΛΛΑ~