Σαν τις πολλαπλές δύσεις του ηλίου ήταν και μας η αγάπη μας
κάθε Σάββατο χωρίζαμε και κάθε δευτέρα σμίγαμε...
Έτσι για να μην βαριόμαστε τα συνηθισμένα...
Το πάθος δε που μας ένωνε αστείρευτο...
Ήμασταν από τα ζευγάρια εκείνα με τις πολλές εντάσεις
τους πολλούς καυγάδες και τις αμέτρητες λογομαχίες...
Όλοι δίπλα μας χώριζαν...
Εμείς χίλιες φορές χώρια δέκα χιλιάδες πιο κοντά.
Τι να είναι αυτό που μας δένει...
γιατί να μην μπορώ να σ΄ αφήσω ?
Να επιλέξω μια ήσυχη σχέση ένα απάνεμο λιμάνι
Γιατί διαλέγω πάντα καταιγίδα ?
και γιατί η καταιγίδα έρχεται πάντα να με βρει ?

~Φαίη Σουρή~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου