Το βλέμμα του

βαθύ και διαπεραστικό

διεισδυτικό θα έλεγα

θέλει να απλώσει τα χέρια του στη σάρκα μου

το νιώθω...

αισθάνομαι την ανάσα του να βρωμάει τρέλα

μέσα στο δρόμο είμαι μόνη

το σκοτάδι απλώνεται παντού

θέλω να τρέξω 

θέλω να φωνάξω βοήθεια...

κάπου κάπου περνούν μερικά αυτοκίνητα

θέλω να πιαστώ σε ένα από αυτά 

και να ξεφύγω...

εξακολουθεί και είναι πίσω μου

θα κάνω πως τηλεφωνώ σε κάποιον

δυναμώνει το περπάτημα...

ιδρώνω... τώρα πια τρέχω και τρέχω...

μα όσο και αν τρέξω

εκείνος πάντα με φτάνει...

δεν έχει σημασία που δεν αγγίζει την σάρκα μου

μου αρκεί που ο φόβος αυτός άγγιξε την ψυχή μου...

και θα την αγγίζει συνέχεια

μολύνοντας όλα τα ζωτικά μου όργανα

μέχρι την μέρα που δεν θα ΄χω τίποτε πια να χάσω...

~Φαίη Σουρή~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου