Πατέρα...

Είναι βράδυ και κρυώνω

Δεν θα’ ρθεις να με σκεπάσεις?

Να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά?

Απόψε πατέρα μου λείπεις...

Συγγνώμη που κλαίω...δεν θέλω να σε στεναχωρώ.

Πατέρα...θυμάσαι τις Κυριακές τα πρωινά

Όλοι μαζί σαν μια οικογένεια να παίζαμε

Γελούσαμε.....

Τώρα πια η μαμά όταν ξυπνάει

Δεν μένει μαζί μας

Φεύγει αλαφιασμένη...΄΄ πάω σε δουλεία΄΄

Έτσι μας λέει συνέχεια

Μα εγώ ξέρω πως έρχεται να σε δει

Μισεί τις Κυριακές γιατί αυτή τη μέρα μας λείπεις πιο πολύ σε όλους μας

Δε γελάει πια...

Πάτερα...πόσο ανάγκη έχω να πω για μια ακόμη φορά αυτή τη λέξη

Να έχει όμως φωνή...πολύ φωνή πάτερα

Γιατί υπάρχεις μόνο σαν σκέψη μέσα μου

Δεν τολμώ να σε αναφέρω...

η μικρή μου αδερφή αρνείται να ακούει να σε προσφωνώ ξανά

Δεν την κακολογώ...την καταλαβαίνω

Με τα μάτια την καταλαβαίνω

Ένα περίεργο πράγμα με τα μάτια μας

 και οι τρεις μας νιώθουμε ακριβώς το ίδιο

 την έλλειψη σου

Πάτερα αν μ’ ακούς να ξέρεις

Πως σ' αγαπώ σαν εκείνες τις μέρες

 σαν εκείνες τις Κυριακές

Και μου είσαι το ίδιο απαραιτητος ..

Όπως τότε....

~Φαίη Σουρή~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου