Βασανάκι μου,

γλυκό και πικραμένο

ζωές πολλές θαρρείς πως έχεις ζήσει,

πως όλα τα ξέρεις και τίποτα δεν ακούς.
Ας είχες κάποτε δίψα για όλα,

να τα μάθεις,

να ρωτήσεις,

να τρέξεις να προλάβεις να καταλάβεις.
Ξάφνου μάτια μου η δίψα σου έσβησε.
Τα μάτια σου μόνιμα σκοτεινιασμένα μάτια μου και τα αυτιά της ψυχή ς σου μόνιμα Κλειστά ανάσα μου.
Ξάφνου ψυχούλα μου απλά βλέπεις τις μέρες να περνάνε

περιμένοντας ένα αύριο που όλο έρχεται

αλλά δεν είναι αυτό που θέλεις.
Εσύ ξέρεις, δεν θέλεις να ακούσεις για μαγικά δάση

που κυλούν ποτάμια με μαβιά νερά και αστερόσκονη να πλανάται στον αέρα.
Μια γερασμένη ψυχή σε νέο σώμα.
Άσε με να σε ταξιδέψω. να σε πάω στον παράδεισο .
Να δεις λαθάκι μου όμορφο πως πετάνε οι νεράιδες

και πως τραγουδούν τα λουλούδια

και ακόμη πως μπορείς να βρεις το κλειδί που θαρρείς πως έχεις χάσει από καιρό.
Το κλειδί της ευτυχίας.
Το κλειδί μας.

~Ελπίδα Δημητρίου~

f.i.souri2014@gmail.com
εκφράσου ψυχή μου