Μεγαλύτερο φόβο δεν είχα ποτέ από την μοναξιά, σε όλους
τους τομείς. Και είναι όλες ετούτες οι μέρες που τις μοιράζομαι μαζί της . Δεν
ξέρω πόσος χρόνος πέρασε κάπου κουράστηκα και άφησα το μέτρημα γιατί κάθε μέρα
που πρόσθετα ανέβαζε ένα επίπεδο τη θλίψη μου. Κατάλαβα πως κοιμάμαι πολύ γιατί
είναι ότι πιο κοντινό έχω στο θάνατο αυτή τη στιγμή. Γιατί δεν θέλω πια να
σκέφτομαι. Γιατί κουράστηκα να με ζητούν όταν έχουν ανάγκη η όρεξη και κανείς
να μην είναι εδώ όταν ψιθυριστά ουρλιάζω πως τους χρειάζομαι. Και να
καταλαβαίνω τι εννοούν η κόλαση μας οι άλλοι αν και μέχρι πίστευα πως η κόλαση
μας είμαστε εμείς. Οπότε συμβιβαστηκα μαζί της και τώρα δεν θέλω να δω κανέναν
σας. Και απλά ταραζομαι στην ιδέα μην την συνηθίσω. Όχι αυτή τη στιγμή δεν
υπάρχει τίποτα σωστό, ούτε θέλω να ψάχνω το θετικό ούτε να πνίγομαι στο' δραμα'
μου. Τίποτα. Απλά κανείς και τίποτα δεν αξίζει τελικά . Και είναι που..είναι
βάρβαρο όταν το συνειδητοποιείς.
~Ελπίδα Δημητρίου~
 |
| Βρείτε μας στo Instagram https://instagram.com/ekfrasoupsiximou/ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου