Άπορω πώς ζούσα πριν..ώρες ώρες δεν θυμάμαι τον εαυτό μου πριν σε γνωρίσω ...είναι λες και σε γνώρισα και ξαφνικά ξαναγεννήθηκα.
Έκτορας
Άπορω πώς ζούσα πριν..ώρες ώρες δεν θυμάμαι τον εαυτό μου πριν σε γνωρίσω ...είναι λες και σε γνώρισα και ξαφνικά ξαναγεννήθηκα.
Έκτορας
Στάλες πυκνές οι σκέψεις
μα βροχή δεν τις λες
όνειρα με ορθάνοιχτα μάτια
που σε πηγαίνουν όπου θες
Υγραίνεται ο νους
μα η πλημμύρα θέλει κάτι ακόμα
κάτι που την λένε κιβωτό
και τα παρασέρνει μέσα σου όλα
Δαιδαλώδεις διαδρομές
σε υδάτινα μονοπάτια
κρατήσου γερά από το σχοινί
για να βρεις από τα δωμάτια.
Ο λογισμός θέλει χαλινάρι
και την κρίση για να λαλήσει
δούλος της θα γίνεις
αν δεν ξέρεις να την ορίζεις
ένα άλογο υπακούει στον αφέντη του
και όχι ο αφέντης στα άλογα
η μάχη μονάχα υφίσταται
για όσους λημαίνονται από την άναρχη αρχή του νου.
Πολέμησε την!
~Φαίη Σουρή~
Πού χάθηκε η αθωότητα της παιδικής ηλικίας; Πίσω από φόβους και πονηριές; Πίσω από συμφέροντα και δολοπλοκίες; Πίσω από δήθεν σοβαρές πράξεις; Πίσω από εγωισμό, ματαιοδοξία και αλλαζονία; πού την έθαψε ψυχή μου και τώρα ψάχνεις αδιάκοπα να την αναστήσεις; Πώς θα σκοτώσεις τόσους δαίμονες μαζεμένους; Πώς θα μπορέσεις να σταθείς μικρέ μου εαυτέ στο τέρας που λυσομανάει μέσα σου; Πώς θα γίνει ο ιππότης να ξεριζώσει την καρδιά του δράκου χωρίς να ματώσει τον ίδιο του τον εαυτό; Πώς ο ήλιος θα ανατείλει σε ένα κορμί που αιώνια τώρα κοιμάται; Πώς θα βρω το παιδί που έχω αφήσει μέσα μου;
~Φαίη Σουρή~
Αν είχαν τα λόγια αντίτιμο κάλπικη θα ήταν η αξία τους.
Αν είχαν τα "θα" εικόνα
αφετηρίες μονάχα θα αντικρίζαμε.
Αν είχαν τα σ' αγαπώ μελάνι
όλο ξοδεμένο θα ήταν.
Αν είχαν τα μεγάλα όνειρα νύχτες
φεγγάρι μόνο θα βλέπαμε.
Αν είχαν οι ελπίδες μας νου
λογικά δεν θα ήλπιζε κανείς.
Αν είχε ο καθένας μας γνώση του εαυτού αυτός ο κόσμος δεν θα υπήρχε!
~Φαίη Σουρή~
Νομίζω πως το σύνολο της ευφυίας που υπάρχει ανα πάσα χρονική στιγμή στον πλανήτη, είναι σταθερό. Αυτό που έχουμε κάνει είναι πως έχουμε μεταφέρει τη δική μας ευφυία στα πράγματα, σε κινητά,τηλεοράσεις,υπολογιστές. Άρα: αφού έχουμε σταθερή ποσότητα και τη δική μας τη μεταφέρουμε στα πράγματα, καταλήγουμε με πιο έξυπνες συσκευές για πιο χαζούς και απαθείς ανθρώπους. Έχω ένα ηλεκτρικό σίδερο το οποίο πιστεύω αν παίξουμε σκάκι, θα μου κάνει Ρουά Ματ σε 4 κινήσεις. Γιατί τόσες ρυθμίσεις και επιλογές για να σιδερώσεις μια μπλούζα; πού είναι η ουσία σε αυτό; Ας σκεφτούμε λίγο με το μυαλό μας και όχι πατώντας κουμπιά, έτσι γινόταν πάντα...
~Μιλος~
Ξοδεύεις τη ζωή σου σε κείνα τα πράγματα που θέλεις να κατέχεις... σε κείνες τις καταστάσεις που θέλεις να βιώσεις... σε κείνα τα άτομα που θέλεις να πλημμυρίζουν την ύπαρξη σου. Γιατί στη ζωή ο χρόνος είναι μια μονάδα μέτρησης, ένα νόμισμα θα έλεγα που ξοδεύεται καθημερινά και από τον κάθενα μας για να αγοράσουμε εμπειρίες και βιώματα. Οπότε πρόσεχε πού ξοδεύεσαι γιατί ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος. Και δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε χρωστούμενα από τη μία ζωή στην άλλη. Ζήσε τη ζωή που θες και άσε το χρόνο να κυλάει... Όποιος ξέρει τι θέλει δεν ξοδεύει το χρόνο του, αλλά επενδύει τη ζωή του.
~Φαίη Σουρή~
Συγγνώμη φιλαράκι μου για αυτά που γίνονται. Συγγνώμη που δεν μπορώ να σου προσφέρω έναν κόσμο αγνό και αγαθό ως προς εσένα. Λυπάμαι ειλικρινά κάθε φορά που βλέπω το είδος μου να σε πετάει σε σκουπίδια αδιαφορώντας για την ψυχή που κουβαλάς. Λυπάμαι ειλικρινά που αντί να πλέουμε μαζί σε αφήνουμε αδέσποτο να πείνας και να κρυώνεις. Κοίτα φίλε ξέρω ότι το χρέος μας είναι να σε προστατεύουμε, μα είμαστε κακοί και εγωιστές. Νομίζουμε ότι τα ζώα δεν είναι σαν και μας, και ευτυχώς που δεν ειναι. Δε βλέπουμε ότι όλοι είμαστε κομμάτι μιας αλυσίδα, αλλά μας κυριεύει η ματαιοδοξία του κέντρου. Δε μας αξίζεις φίλε. Δεν μας αξίζεις.
~Φαίη Σουρή~
Μαχητής παιδί μου δεν είναι αυτός που φοράει άρματα και σπέρνει το φόβο. Μαχητής είναι αυτός που μάχεται μέρα νύχτα τον εαυτό του, που ψάχνει μέσα στον ωκεανό της ψυχής του τις μέδουσες. Που ενώ ξέρει ότι θα πονέσει επιλέγει τον πόνο από την ευκολία, τον κάματο από την τεμπελιά, την αλήθεια από το ψέμα, την ευγένεια από το θυμό, την τιμιότητα από την ατιμία, την αγάπη από τη σαρκική απόλαυση, την ευσπλαχνία από την ελεημοσύνη. Είναι αυτός που φέρει το σώμα του πολλαπλές πληγές μα εμείς δε βλέπουμε καμία γιατί το χαμόγελο δε λείπει από τα χείλη του. Δεν φοβάται να πέσει και να χτυπήσει γιατί ξέρει πως τα πόδια του κα πάλι και πάλι θα τον σηκώσουν. Δεν φοβάται να εμπιστευτεί τους ανθρώπους γιατί βαθιά μέσα τους βλέπει εκείνον. Δεν φοβάται να προσφέρει απλόχερα τον εαυτό του γιατί θεωρεί μεγαλύτερη τιμωρία των αχάριστων την απουσία του εγώ του. Δεν φοβάται να εξολομογηθεί τις αδυναμίες του γιατί δεν νιώθει αδύναμος με την κριτική των άλλων. Δεν παραπονιέται για τα δεινά ευχαριστεί για τα μαθήματα, δεν κουτσομπολεύει ακούει, δεν τρέχει περπατάει, δεν ρωτάει γιατί προσεύχεται, δεν κλαίει από καημό αλλά από χαρά, δεν ψάχνει για παρέες είναι φίλος του εαυτού του, δεν απογοητεύεται ενθουσιάζει με τη διαφορετικότητα. Τέλος μαχητής είναι αυτός που αναγνωρίζει ως σκοπό της ζωή του την ένωση με την ψυχή του, ένωση με κάθε ψυχή!
~Φαίη Σουρή~
Τι είναι μόδα τελικά
κορμιά εργοστασιακά
πότε κοντά
πότε μακριά
Τι είναι παραδεκτό δηλαδή
να ακολουθουν όλοι
ίδια γραμμή
δίχως συνείδηση
ποιός είναι ο κοινός παρονομαστής
αντίγραφο μιας δεδομένης στιγμής
πείραμα κοινωνικό
ή θήραμα ανθρώπινο
τι είναι υποκειμενικό επόμενος
του μωρού το πεπραγμένο
του κοριτσιού η αγωνία
μια μπαταρία επιθυμίας
τι είναι αληθινό εν τέλει
στη πορεία της αγέλης
ομοίωμα του αρσενικού
ή ρήση κάποιου σοφού
τι είναι αυτά που ζω
μου λέτε
φυλάκιση της ατομικότητας
ή καρικατούρα μια δήθεν πραγματικότητας!
~Φαίη Σουρή~
Και σε αυτά τα Χριστούγεννα θα υπάρξουν οικογένειες που δεν θα μπορούν να βρίσκονται μαζί. Η έλλειψη όλων αυτών που αγαπάμε θα μας συντροφεύει. Μα όσο κοντά ή μακριά μας και αν βρίσκονται το γεγονός ότι υπάρχει κάποιος στον κόσμο να σε αγαπάει, να σε θυμάται και να σε νοιάζεται είναι σπουδαία υπόθεση. Για αυτό υπομονή μέχρι να σμίξουμε...
~Φαίη Σουρή~
Η καλύτερη γιορτινή συνταγή για φέτος περιλαμβάνει πολλές αγκαλιές, μεγάλα χαμόγελα, ευχάριστη διάθεση, γενναιόδωρη αγάπη, άπλετη χαρά, έντονες στιγμές, δυνατούς έρωτες, αστείρευτη διάθεση και φυσικά ανταλλαγές δώρων. Γιατί σημασία δεν δίνουμε στην πράξη αλλά στην σκέψη που βρίσκεται πίσω από αυτήν... Καλές γιορτές!
~Φαίη Σουρή~
Το μαντίλι εμούσκεψε
από το πολύ μαράζι
δάκρυα στην κούνια έφερε
και όλους μας πειράζει
Βυζαίνει ακόμα
μα τον καημό τίποτα δεν τον εμέλλει
τι και αν κουρνιάζει σε στήθη
που έχουν αγγέλοι
Ολόγυρα σου μικρό μου
μικρό παιδί μου
θα έδινα τα πάντα
έως και τη ζωή μου
μη τύχει και ο θεός
το επροσέξει
πως ίσα που μπουσουλάς
και έρθει και σε γιατρέψει.
~Φαίη Σουρή~
Είναι ο ήχος της σιωπής
που δε μ' αφήνει να κλείσω μάτι
και είναι ο ψίθυρος της ψυχής
που μου ζητάει κάτι
Είναι που σε συναντώ
ξανά και ξανά μπροστά μου
σαν λευκό περιστέρι
να στέκεις στη μεριά μου
και είναι αυτό
αυτό που είναι
που από τα σωθικά σου
πιο πάνω είναι
και είναι αυτό
αυτό που είναι
μια αιώνια κλωστή
που μέσα σου είναι
Είναι που τα πρωινά
μισόξυπνη σαν είμαι
σε νιώθω να μου μιλάς
και σύγκορφα συγκινούμαι
Και είναι αυτή
που με φωνάζει
τόσο γλυκιά μελωδία
που όλα τα αλλάζει
και είναι αυτό
αυτό που είναι
που από τα σωθικά σου
πιο πάνω είναι
και είναι αυτό
αυτό που είναι
μια αιώνια κλωστή
που μέσα σου είναι
Και ναι είναι αυτή
αυτή που σε κοιτάζει
και συ υπάκους
σ' αυτό που σου μοιάζει.
~Φαίη Σουρή~
Ω! νύμφη της αιώνιας ύπαρξη μου
λευκά φτερά του είναι μου
που χάθηκες τόσο καιρό
γιατί δεν μπορώ πια να σε γλυκοφιλήσω
Ω! νύμφη της Αγνής ουσίας μου
στεφάνι χυτό της παντοτινης μου φύσης
γιατί δεν σε χω ξαναδει έτη τώρα
Ω! νύμφη μου
πιστή σκιά της φωτιάς μου
σε προσκαλώ να έρθεις
γιατί μπορώ πια και αναγνωρίζω
πως αυτό που είσαι....
Αυτό είμαι και γω...
~Φαίη Σουρή~
Οταν σε βλέπω νιώθω σαν κολασμένη,που βλέπει τον παράδεισο,σαν διψασμένη που βρίσκει μια όαση μεσα στην έρημο,σαν φυλακισμένη που βρίσκει την ελευθερία ,σαν νεκρή που ξαναβρίσκω την Ζώη
Αλλα εσύ,γινεσαι ο παράδεισος,η όαση,η ελευθερία και η ζωή μου ολη.
~Ντίνα~
Το ψέμα φίλε μου δεν βοήθησε πότε κανέναν. Απλά χτίζεις τη ζωή σου σε σαθρλα θεμέλια, ροκανίζει την ευτυχία σου κομμάτι κομμάτι. Βγες στο φως και κάνε σύμμαχο σου την αλήθεια. Καλύτερα λίγες και πραγματικές στιγμές πάρα ένα καράβι που αστράφτει μόλις το κοιτάς αλλά μπάζει από κάτω. Η αλήθεια είναι η μόνη οδός που θα περπατήσεις αν θέλεις να γευτείς την ουσία των πραγμάτων.
~Φαίη Σουρή~
Φύση μου
αφύσικο πουλί της κοινωνίας
ανήσυχο πνεύμα των καιρών
σε ήσυχες σταθερές των εποχών
Φύση μου
έναστρη κόρη του ουρανού
σε ξεχασμένα άστρα του νου
να βαδίζεις πως μπορείς;
Φύση μου
γλυκό πιοτό χωρίς μέθη
ξινό κατασκεύσμα να ζεις
στις φυλακές τους μέσα μην μπεις
Φύση μου
αλλόκοτη, αδιάλειπτη
σε αέναη τροχιά σαν είσαι
να θυμάσαι τα φτερά σου πότε μην απαρνείσαι
~Φαίη Σουρή~
Ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει στο Θεό με την καρδιά του...
Ο ιερέας κάποτε ήταν ιερή λέξη, σήμερα τι έγινε; Το τι κυριαρχεί στην καρδιά κάθε ανθρώπου ούτε ο ίδιος δεν το ξέρει. Η εκκλησία αποτελείται από πολλά κύτταρα, δυστυχώς όλα δεν είναι υγιή. Μην παρατηρείς την μόλυνση που υπάρχει εστίασε στην όμορφη πλευρά της. Δουλειά σου είναι να γεμίζεις την καρδιά σου με Αγάπη για σένα και το συνάνθρωπο σου. Τα ποίμνια Του θα κριθούν από Εκείνον για τις πράξεις τους όπως και συ για τις δικές σου. Δούλευε αδιάκοπα να βελτιώσεις αυτό που είσαι και άσε ο καθένας να λογοδοτεί για τα έργα του.
~Φαίη Σουρή~
Τα βράδυ σαν αργώ να κοιμηθώ η σκέψη μου σεργιανίζει στο πιο βαθύ κομμάτι του εαυτού μου... Είναι μια αλήθεια μεταξύ ύπνου και ξύπνιου... Εκεί σ'ανταμώνω και σ ακούω να μου ψιθυρίζεις εκείνα τα λογάκια που λες με την καρδιά σου... και τότε χαμογελάω... βασικά μαρέσει να χαμογελάω τις ώρες της σιωπής... ξέρεις πολλούς να σκάνε χαμόγελα στη σιωπή...; ελπίζω να κατάλαβες τι θέλω να πω...
Καληνύχτα σκέψη μου!
~Φαίη Σουρή~
Μέσα και πίσω απο κάθε "τίποτα" φροντίσαμε να θάψουμε τόσες λέξεις.... Καλημέρα, μου λείπεις, να ήσουν εδώ, θέλω την αγκαλιά σου, σε σκέφτομαι... Τίποτα, το μόνο που αρθρώσαμε... Τόσες λέξεις περίμεναν να πάρουν μορφή, να ζήσουν μέσα απο τα χείλη μας για μια στιγμή, τίποτα, αν το ακούσεις ξανά χαμογέλα, έχουμε κρύψει τόσα σε ενα τίποτα.
~Αγκνες Κ.~
Στιγμές... πλάθουμε, υφαίνουμε... Με ανθρώπους της καρδιάς μας τις ράβουμε. Κλωστή χρυσή Ηλίου, φυλαχτό στην ψυχή.
~Αγκνες Κ.~
Τάιζε τον θαυμασμό μου για σένα. Αυτός ο λόγος που σε ερωτεύτηκα. Καλλιέργησε την ευγένεια σου. Αυτή με λύγισε. Φρόντισε με, κράτα το δυνατό μου χτυποκάρδι. Αυτό μας γνώρισε τον παράδεισο.
~ Αγκνες Κ.~
Όχι, άλλο χώρο στην ζωή μου δεν έχεις. Διάλεξες κάποτε να πιστέψεις ένα "δεν σε θέλω", που είπα πάνω στον φόβο που με κυριάρχησε. Στον φόβο πως είσαι σημαντικός για εμένα. Τόσο που κρατάς την ευτυχία μου, τις ισορροπίες μου. Πίστεψες τον φόβο μου, όχι της αλήθειες μου. "σ' αγαπάω" , "είμαι ερωτευμένη". Αμφιβάλλω αν με άκουγες τότε. Αλλεργία στα αισθήματα είχες. Κάθε φορά που η φωνή μου στην άλλη άκρη της γραμμής, σου έλεγε σε έχω επιθυμήσει και θέλω να σε δω . Αλλεργία σε έπιανε. Τώρα τι ζητάς; ζήσε με τους φόβους μου. Άσε τις αλήθειες μου σε ανθρώπους να τις λέω, που αλλεργία στον έρωτα δεν θα έχουν.
~Αγκνες Κ.~
Κόσμε μου,
δεν μπορώ να σε καταλάβω,
για την ακρίβεια σε θεωρώ παράλογο... Ονομάζεις ευτυχία τον πλούτο την ώρα που πεθαίνουν παιδιά από την πείνα... Ονομάζεις όνειρο ζωής την πολυτέλεια και την απόκτηση αγαθών την ώρα που χιλιάδες ανθρώποι πεθαίνουν σε εμπόλεμες περιοχές, σε βάρκες, σε άθλιες συνθήκες... Ονομάζεις χαρά την αναγνώριση και την δημοσιότητα την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι πουλιούνται σαν Σλάβοι στα σκλαβοπάζαρα που "καταργήθηκαν"... Κόσμε μου... συγγνώμη που δεν μπορώ να σε καταλάβω... ίσως μια μέρα βρεθούμε στην οδό που λέγεται Ισότητα... και μπορέσουμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον!
~Φαίη Σουρή~
Η εκπαίδευση δεν αποτελεί μια στείρα γνώση... είναι για κάθε μαθητή μια μικρή χαραμάδα στον τοίχο που θα τον βοηθήσει να δει τι μπορεί να κάνει, ώσπου θα έρθει η μέρα εκείνη που ο μαθητής θα μπορέσει μόνος του να γκρεμίσει τον τοίχο και να ζωγραφίσει με τα πινέλα του τον κόσμο από την αρχή. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι ρόλος λειτούργου και όχι ρόλος επαγγελματία. Μοιράστε χαραμάδες παντού και ανοίξτε το παράθυρο της φαντασίας σε κάθε μαθητή.
~Φαίη Σουρή~
Κάποτε μου είπες "Σ' ΑΓΑΠΩ". Σε πίστεψα και γεμάτη ευτυχία σου έδωσα την ψυχή μου. Κάποτε μου είπες "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ". Έκλαψα, πόνεσα μα σε άφησα ελεύθερο τη ζωή σου να ζήσεις. Κάποτε μου είπες "ΣΥΓΓΝΩΜΗ". Δέχτηκα τη συγγνώμη σου και έσβησα το παρελθόν. Κάποτε μου είπες "ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΦΙΛΟΙ". Σου χάρισα την φιλία μου και σου 'δωσα την καλοσύνη που είχα, μα κάποτε μου είπες "ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ". Κατέβασα το κεφάλι και ένα δάκρυ κύλησε απ' τα μάτια μου. Κάποτε ξαναγύρισες και μου είπες "ΣΥΓΓΝΩΜΗ". Μα αυτήν τη φορά ήρθε η σειρά μου να μιλήσω. "Σ' ΑΓΑΠΩ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ. ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΘΑ 'ΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΦΙΛΟΙ ΜΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ. ΣΥΓΓΝΩΜΗ".
~Ντινα~
Δεν αντέχω άλλο να τα κάνω όλα σκάτα στη ζωή μου. Δεν αντέχω άλλο αυτό το μπέρδεμα. Ότι ωραίο έρθει στο δρόμο μου, έχω την τάση να το διώχνω μακριά μου. Χωρίς να μπορώ να το ελέγξω, ούτε το θέλω όλο αυτό. Γιατί; Γιατί να καταστρέφω τα πάντα. Δεν είμαι σκάρτη... Είμαι περίεργη... Ναι! Αλλά όχι σκάρτη! Αγαπώ και νοιάζομαι... Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου; Γιατί Θεέ μου; ΓΙΑΤΙ;
~Αμαζόνα~
Μην μου μιλάς για τον σκοπό σου. Εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε. Σκόπευες να γίνεις μαχητής, μα την εγκατέλειψες την μάχη. Σκόπευες να αντισταθείς, μα γλυκό το ψωμί, λίπος το έκανες όλο στο κεφάλι. Δεν θα το έβαζες κάτω, μα μαλακός ο καναπές και σε ρουφάει. Σκόπευες να φτάσεις ψηλά, μα την κορυφή σαν μακριά την είδες, πριν κινήσεις κατά κει σταμάτησες. Ευγενής οι σκοποί σου, μα δούλοι καταντάν αν δεν γίνουν πράξη. Εκ του αποτελέσματος κρινόμαστε. Πράξε τον σκοπό σου....
~Αγκνες Κ.~