Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Ποια είμαι απορώ;

Κενό, γεμίζει όλο το δωμάτιο,
το σκοτάδι νικά το φως.
Η ζωή μου, ένα χαοτικό σενάριο,
δεν είμαι πια της ψυχής μου ο αρχηγός.

Μια αντανάκλαση κοιτώ,
ποιά είμαι απορώ.
Χάνομαι στη δύνη της παράνοιας
και αφήνω το δίχτυ της ασφάλειας.

Να πετάξω, να τρέξω προσπαθώ,
από μια άκρη ελπίδας να πιαστώ.
Η θλίψη μακρυά μου θέλω να φύγει,
και η χαρά να 'ρθει, οριστικά, να μείνει.

~Μικαέλλα~

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου