Τα βράδυ σαν αργώ να κοιμηθώ η σκέψη μου σεργιανίζει στο πιο βαθύ κομμάτι του εαυτού μου... Είναι μια αλήθεια μεταξύ ύπνου και ξύπνιου... Εκεί σ'ανταμώνω και σ ακούω να μου ψιθυρίζεις εκείνα τα λογάκια που λες με την καρδιά σου... και τότε χαμογελάω... βασικά μαρέσει να χαμογελάω τις ώρες της σιωπής... ξέρεις πολλούς να σκάνε χαμόγελα στη σιωπή...; ελπίζω να κατάλαβες τι θέλω να πω...
Καληνύχτα σκέψη μου!
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου