Τα παπούτσια Στέφανος Χαρμανής

Ήταν ένα παιδάκι μικρό λίγο φτωχό
δεν είχε τέλεια ρούχα ούτε τέλειο κινητό
δεν είχε κοπέλα μα δυό φίλους καλούς
δίπλα του στα δύσκολα στα εύκολα κους κους
οικογένεια δεμένη αγαπημένοι σαν γροθιά
δεν μπορούσαν να χαρούν γιατί τους λείπαν τα λεφτά
το παιδί μεγάλωνε μήνα με το μήνα
ήθελε παπούτσια σαν αυτά στη βιτρίνα
του κόλλησαν τ'αγάπησε ήθελε να τ'αποκτήσει
είδε τον κουμπαρά άδειο όταν πήγε να τον γυρίσει
ζήτησε βοήθεια στη μαμά και στον μπαμπά
του είπαν θα τα πάρει όταν θα έχουν τα λεφτά
κι έκανε υπομονή φορούσε ακόμη τα παλιά
ήταν κομμένα στο σχολείο τον κορόιδευαν παιδιά
γύρισε στο σπίτι του με δάκρυα μια μέρα
μαμά θέλω κι εγώ παπούτσια είμαι σαν λέρα
μα δεν μπορούσε να τ'αποκτήσει
έκλαιγε κάθε μέρα μήπως έτσι τα κερδίσει
πέρασε καιρός κι αυτός ακόμα τα ζητούσε
να βρούνε τα λεφτά τον θεό παρακαλούσε
ώσπου μια μέρα γύρισε στο σπίτι σκεπτικός
δεν μπορούσε να ηρεμήσει ήταν υπερ κινητικός
τον ρώτησαν τι έχεις, τους κοίταξε και λέει
δεν θέλω τα παπούτσια και σταμάτησε να κλαίει
ταράχτηκαν οι γονείς δεν είχανε πια λόγια
μαμά σήμερα είδα έναν που δεν είχε πόδια.....

~Στέφανος Χαρμανής~