Η μη σκέψη έγινε δεύτερη φύση μας. Η αναμασώμενη τροφή ο καθημερινός καθρέφτης μας. Κοιμόμαστε με ανοιχτά μάτια και αφήνουμε τους λίγους να σφηρηλατούν το μέλλον μας. Άβουλη ασθένεια κατάντησε η ζωή μας, μια νεκρική σιγή στις ψυχές και στα όνειρα. Μας ταΐζουν σκουπίδια, γεμίσαμε το σπίτι μας τηλεοπτικά απόβλητα και τα κεφάλια μας φούσκες. Μαριονέτες τους γίναμε και ούτε που έχουμε ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο. Αποφασίζουν και διατάζουν. Σήμερα λέγεται κρίση αύριο θα την πουν απ ανάγκη δουλεία μεθαύριο θα σου κλέψουν τον ήλιο και συ τι κάνεις; Γεμίζεις τη ζωή σου με απνευστα αντικείμενα με άχρηστες τάσεις με επιδερμικές αισθήσεις. Οι λίγοι κυβερνούν πάνω στο δίσκο των φόβων μας και πάνω στο σπαθί του εγωισμού μας. Αν ήξερες πόση δύναμη κουβαλάς θα ήξερες και πως να την χρησιμοποιήσεις τώρα επί πινακίου φακής εμπορεύονται την ζωή σου. Αδυμονούν να μας βλέπουν να τσακωνόμαστε για τις διαφορές που είναι δικές τους εφευρέσεις. Ο καθρέφτης σου άφωνος σε κοιτάει, καμία κατάνυξη στη σκέψη καθόλου βούτυρο στην παρατήρηση, στην προσοχή, στο στοχασμό. Μια μαριονέτα είσαι, ένας αριθμός στις τράπεζες τους. Μα αν ήξερες, αν ήξερες πόσες δυνατότητες έχεις θα ξεκινούσες σήμερα κιόλας να κάνεις την επανάσταση σου σκέψη.
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου