Τίποτα και κανείς δε μένει
από μια γη που είναι καμένη
γι' αυτό τα μανίκια όλοι ανεβάστε
και στο χώμα που πατάτε
δώστε του σπόρους για να φυτρώσει η ελπίδα
και η άνοιξη να μας πλημμυρίσει πράσινα φύλλα
μόνος κανείς ας ξεκινήσει
γιατί ο ήλιος από τούτο τον πλανήτη έχει δύσει
απλώστε τα χέρια στον τροχό
θέλει δουλειά ο Άνθρωπος
φύση μου μητέρα γη
γιατί να μην μπορεί η καρδιά μου την συμπεριφορά σου να ασπαστεί
γιατί το ρυάκι να μακραίνει από της καρδιάς την οικουμένη
τόσος είναι ο καημός που έχω
που στη σκέψη μου σε φέρνω
ελάτε των χρόνων οι φωτιές
να βρουν στέγαστρο οι ψυχές
ελάτε όλα τα βήματα μαζί
ένας νέος άνθρωπος να αναγεννηθεί.
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου