το όνειρο πρέπει να το ζεις

        Το κουδούνι μόλις χτύπησε και ο Ελπιδοφόρος μάζεψε το τετράδιο και το βιβλίο του και χαρούμενος που μια ακόμα σχολική χρονιά έφτανε στο τέλος της, αποχαιρέτησε συμμαθητές και δασκάλους και κατευθείαν επέστρεψε σπίτι του για να βοηθήσει την μητέρα του. Εκείνη εργαζόταν σκληρά για να του προσφέρει ένα κόσμο με όνειρα και γνώσεις, για να έχει ο μονάκριβος της γιος  ένα αύριο πιο ελπιδοφόρο όπως συχνά ανάφερε.

        Θα πάμε στην Αθήνα Ελπιδοφόρε μου, 3 μήνες θα εργαστώ εκεί και θα μας φιλοξενήσει η θεία σου η Ελένη και μόλις αρχίσει ξανά το σχολείο σου θα είμαστε πίσω για να ξεκινήσεις και πάλι τα μαθήματα σου, του είπε. Εκείνος συμφώνησε νωχελικά, χρόνια τώρα αυτή η ιστορία. Πότε επιτέλους θα γίνω άντρας σκέφτηκε να σταματήσω τη μάνα από τούτο το βασανιστήριο.

        Με ένα λεωφορείο της κακιάς συμφοράς αντίκρισαν τα ματάκια και των δυο το μεγάλο τούτο μέρος που ο κόσμος το αποκαλεί πρωτεύουσα και για πρώτη φόρα μπορούσε να καταλάβει τι είναι μια πρωτεύουσα. Η θεία του η Ελένη τον αγκάλιασε με μια ελαφριά ψυχρότητα που αποπνέει τυπικότητα και αγγαρεία. Μα ας ήταν, ο Ελπιδοφόρος είχε ζήσει στο πέτσι του την λύπηση και το κακόμοιρο της υπόθεσης όπως τον αποκαλούσαν. Αιτία όλης αυτής της αμήχανης κατάστασης ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του πατέρα του από ανακοπή καρδιάς, όταν ο Ελπιδοφόρος ήταν μόλις 3 χρονών.

        Η μητέρα του τελικά θα αναλάμβανε τη φροντίδα και την καθημερινή καθαριότητα μιας μεγάλης και ξακουστής σχολής χορού. Η δουλειά αυτή θα της απέφερε ένα σεβαστό ποσό και έτσι θα έβαζε στη μπάντα ένα κομπόδεμα για καιρό ανάγκης. Το άσχημο ήταν ότι ο Ελπιδοφόρος θα έπρεπε να τη συνοδεύει καθημερινά στη δουλειά της γιατί δεν είχε που να τον αφήσει. Η θεία του είχε μεγαλοπιαστεί και δεν είχε χρόνο για φροντίδες και παιδιά. Έτσι  λοιπόν ο Ελπιδοφόρος βρέθηκε να καθαρίζει παρέα με την αγαπημένη του μητέρα τη σχολή χορού Barracas.

        Την πρώτη μέρα δεν είδε ψυχή σχεδόν στην σχολή μιας και ήταν Κυριακή, από τη δεύτερη μέρα όμως ο τόπος σείστηκε από κόσμο, από νέους και γέρους που θέλανε να μάθουνε να χορεύουν. Η σχολή ήταν γνωστή για τις πρωτιές που έπαιρναν οι αθλητές της κάθε χρόνο και αυτό την έκανε να είναι πολύ ελκυστική για τους μελλοντικούς λάτρεις του χορού

        Ξεκίνησε να γεμίζει το ψυγείο με νερά για να παγώσουν. Το μάτι του καρφώθηκε σε μια νεαρή δασκάλα που δίδασκε μοντέρνους χορούς ή κάτι τέτοιο βρε αδερφέ, πού να ξέρει ο Ελπιδοφόρος από χορούς και πανηγύρια, στο χωριό του δεν έχει άλλωστε τίποτε τέτοιο. Μαγεύτηκε από την εικόνα, για μια στιγμή έκλεισε τα μάτια του και ευχήθηκε να μπορούσε να είναι και εκείνος μέρος αυτής της όμορφης εικόνας, μα η φωνή της κοπέλας από την ρεσεψιόν τον ξύπνησε από το όνειρο’’για πόση ώρα θα κρατάς το ψυγείο ανοιχτό, κλειστό’’.

        Την επόμενη μέρα στάθηκε πάλι στη γωνία διπλά από το ψυγείο και κοίταξε πάλι  την όμορφη δασκάλα να διδάσκει. Πλησίασε λίγο πιο κοντά και έκανε πως πότιζε τα φυτά για να μπορέσει να περάσει απαρατήρητος. Τώρα μπορούσε να ακούσει πιο καθαρά την μουσική. Μουσική μμμ… πόσο όμορφα σε κάνει η μουσική να αισθάνεσαι. Άκουγε από μέσα να λέει δύο τρία τσατσατσα και συνέχεια να λέει δυο τρία τσατσατσα. Ο Ελπιδοφόρος απομνημόνευσε το ρυθμό και το μέτρο του χορού και περίμενε με αγωνία την Κυριακή που η σχολή θα ήταν άδεια να μπορέσει και αυτός έστω και με τη φαντασία του να υποδυθεί το μαθητή κάνοντας δύο τρία τσατσατσα.

        Η Κυριακή ξημέρωσε η μητέρα του ξεκίνησε την γενική καθαριότητα από πάνω μέχρι κάτω και άφησε τον Ελπιδοφόρο να γεμίζει τα ψυγεία, να ποτίζει τα φυτά, να μαζεύει τα ρούχα και τα παπούτσια που ήταν πεταμένα κλπ.

        Εκείνος χώθηκε στην αίθουσα, κοίταξε αριστερά και δεξιά, όχι δεν ήταν κανένας. Άρχισε να κουνάει τα πόδια του δύο τρία τσατσατσα. Φαντάστηκε την μουσική και τα παιδιά δίπλα του να κάνουν μάθημα. Άρχισε και τις στροφές και το πρόσωπο του πλημμύρισε με μια εσωτερική χαρά.

        Η δασκάλα ήταν έξω από την αίθουσα, γύρισε να πάρει κάτι και βρέθηκε να  παρακολουθεί έναν μικρό κύριο κάπου 12 χρονών να προσπαθεί μα χορέψει τσάτσα. Όχι δεν θύμωσε, ούτε είπε τίποτα απλά κατάλαβε την ανάγκη του μικρού για το χορό μια ανάγκη που άμα την έχεις δεν μπορείς να την κρατήσεις για σένα γιατί ο χορός είναι διοχέτευση συναισθημάτων. Είναι το ραβδάκι ενός αλλού κόσμου μαγικού  που άπαξ και σε ακουμπήσει σε τρελαίνει και δεν μπορείς να αντισταθείς στη μουσική. Θέλεις να κάμεις τους άλλους κοινωνούς μια τέτοιας μαγείας. Άλλωστε όλοι οι χορευτές ξέρουν πως καλύτερα χορεύεις με την ψυχή σου πάρα με τα πόδια σου. Χορεύεις με κάτι που βρίσκεται πέρα για πέρα μέσα σε σένα.

        Η Δευτέρα βρήκε τον Ελπιδοφόρο σαν νέο μαθητή στην αίθουσα της όμορφης δασκάλας. Το ταλέντο του και η ροπή προς το χορό ήταν εμφανές. Δούλεψε πολύ σκλήρα όλο το καλοκαίρι αλλά προσπάθησε με χάρα γιατί όταν κάνεις κάτι που αγαπάς η ψυχή σου χαίρεται και η κούραση και ο εκνευρισμός πάντα υποχωρούν. Η μητέρα του καμάρωνε και αισθανόταν ότι είχε κάμει το χρέος της, είχε κάνει τον  Ελπιδοφόρο ευτυχισμένο.

        Μα όπως όλα τα ωραία έτσι και το καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του και έπρεπε να φύγουν για να ξεκινήσει το σχολείο. Έκλαψε όλο το βράδυ μόνος του, δεν ήθελε να ταράξει τη μητέρα του, ήταν ευγνώμων που για λίγο δεν ονειρευόταν, μα ζούσε στο όνειρο. Πώς να πει στην δόλια μάνα, ας μην φύγουμε ας μείνουμε. Άλλωστε ήθελε να γίνει άντρας για να βοηθήσει τη μητέρα του. Μια μέρα θα μπορούσε να τα κάμει και τα δυο.

        Εκείνη ήξερε τον πόθο του γιου της και ήξερε πως ακόμα και αν δεν το έδειχνε θρηνούσε για την αναχώρηση από το όνειρο. Μα τι μπορούσε να κάνει μια μάνα μόνη με ελάχιστα μέσα; Αυτό που σίγουρα μπορούσε ήταν να συνεχίζει να υφαίνει ένα πέπλο αγάπης και προστασίας για τον γιο της και να προσεύχεται να βρει το δρόμο του.

        Ο Ελπιδοφόρος κάθε καλοκαίρι επιστρέφει στη σχολή χορού και κάνει εντατικά μαθήματα με τη δασκάλα του. Όλο το χρόνο δεν αφήνει το σώμα του να καταλαγιάσει από τους ήχους των ρυθμών, προπονείται, προετοιμάζεται για την στιγμή που το όνειρό του θα ζωντανέψει. Κάθε μέρα μετά τα μαθήματά του πηγαίνει σπίτι και χορεύει μόνος του. Γιατί η θέληση είναι άτιμο πράγμα σου προσθέτει μισό κουβά δύναμη παραπάνω και παραπάνω κάθε φορά που την ενεργοποιείς.  Οι άνθρωποι σήμερα δύσκολα βρίσκουν κάτι για να το αγαπούν και να παλεύουν γι’ αυτό όπως ο 12 χρόνος Ελπιδοφόρος. Οι ελπίδες τους δεν έχουν τη ζωντάνια και το σκίρτημα που θα έπρεπε να έχουν, είναι πιο θαμπά και πιο μουντά τα θέλω τους. Οι άνθρωποι σήμερα κοιμούνται για να βρουν το όνειρο.

        Ο Ελπιδοφόρος και κάθε Ελπιδοφόρος που βρίσκει το χάρισμα του δεν μπορεί να αφήνει τη ζωή να κυλάει χωρίς να την τραβάει από τα μαλλιά. Παλεύει αδιάκοπα με σύμμαχο την ψυχή του. Φαντάζεται τη στιγμή που θα βρεθεί παρέα με την αγαπημένη του δασκάλα και μαζί θα κάνουν άλλη μια χορογραφία, η φαντασία όσων θέλουμε λειτουργεί σαν μια απόχη που φυλακίζει τα όνειρα και τις σκέψεις μας και τα οδηγεί στο δρόμο μας. Το καλείς το όνειρο.

       Μα πιο δύσκολο είναι να το βρεις. Και ο Ελπιδοφόρος το βρήκε γιατί η ψυχή του δεν ήταν απορροφημένη από χιλιάδες πράγματα. Η ψυχή του ήταν ενεργοποιημένη. Δεν έψαξε την ευτυχία έξω από αυτόν σε ρούχα ή παπούτσια ή παιχνίδια. Γιατί η ευτυχία είναι ένα κομμάτι που εδρεύει μέσα στον καθέναν από μας. Και επειδή ψάχνουμε τη χαρά σε αντικείμενα και καταστάσεις έξω από μας, χάνουμε το μοναδικό μονοπάτι που μας οδηγεί σε αυτό που ο καθένας μας θέλει περισσότερο, την πραγματοποίηση του ονείρου μας.  Η ευτυχία κατοικεί μέσα μας  και το όνειρο πρέπει να το ζεις. Το όνειρο πρέπει να το ζεις!

~Φαίη Σουρή~

Μ' αρέσει να χορεύω στο ρυθμό της ζωής, να ανασηκώνομαι με χάρη στις δοκιμασίες που με περιμένουν, να στροβιλίζομαι με ταχύτητα στις νέες εμπειρίες που θα 'ρθουν, να προσφέρω μαγευτικές κινήσεις στον έρωτα, να αγγίζω τα αστέρια με το χορό μου και να περνάω το μήνυμα της αρμονίας στο κοινό που με παρακολουθεί. Μ' αρέσει να χορεύω και στο χορό μου βάζω την καρδιά μου κορονιδα για αυτό σαν πέσω μια και δύο ή χάσω κάποιο βήμα η καρδιά μου με σπρώχνει να συνεχίσω και έτσι το ταξίδι ξεκινάει ξανά γιατί όπου μιλάει η καρδιά όλα μπορείς να τα κάνεις, όλα μπορείς να τα καταφέρεις, γιατί στην καρδιά αρέσει ο χορός. Μ' αρέσει να χορεύω σε γνώριμους ρυθμούς, μα βρίσκω πιο πολύ τον εαυτό μου στους άγνουστους χτύπους κάποιων τυμπάνων που λειτουργούν σαν μια εσωτερική φωνή που μου δείχνει τα βήματα προς τα μέσα και έτσι εκπέμπει λογιών συναισθημάτων προς τα έξω. Μ' αρέσει να χορεύω γιατί αισθάνομαι ελεύθερα ότι είμαι αυτός που είμαι. Μ' αρέσει να χορεύω γιατί μιλάω καλύτερα και επικοινωνώ πιο εύκολα όλα όσα οι λέξεις δεν μ' αφήνουν να πω. Μ'αρέσει να χορεύω.

~Φαίη Σουρή~

Κάποτε αθλητής

Κάποτε αθλητής σήμαινε ηρωικό κατόρθωμα, ευγενής άμιλλα, επιβολή πάνω στη προσωπικότητα, πειθαρχία άλμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων, υπέρβαση, σήμερα τίποτα από αυτά δεν υπάρχουν πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Πού πήγανε όλα αυτά; Αντί να οδεύουμε στον πολιτισμό μάλλον γυρνάμε πίσω. Μάλλον το ευγενές γένος μέσα μας εξαφανίστηκε, το έπνιξε ο εγωισμός και η ματαιοδοξία.

~Φαίη Σουρή~

Μην περιπλανιέσαι άσκοπα, βάλε ένα στόχο στην ζωή σου. Τα χρόνια γρήγορα περνούν μα αν δεν μείνει κάτι ως κατακάθι τότε ποιό το νόημα;  Δεν ήρθες εδώ μόνο να τρως, να κοιμάσαι και να δουλεύεις. Είσαι προορισμένος για αλλά πράγματα. χρωμάτισε την ζωή σου με έναν σκοπό και δες πόσο πιο όμορφα θα γίνουν τα έτη που διένυσες. Δες με μια φευγαλέα μάτια ότι κάθε δρόμος καταλήγει σε έναν προορισμό. Μην σκορπίζεις το χρόνο που σου δώθηκε σε ανούσια πράγματα. Η ουσία είναι ζωή και ο τρόπος να τη ζήσεις είναι ο σκοπός.

~Φαίη Σουρή~

Μου έλεγαν για το σύστημα, ότι σε τρώει πριν κάν προλάβουν να σε δούνε καί γω τους έλεγα για το σύστημα που εκπαιδεύω μέσα μου. Μου λέγαν για το μέσον που χρειάζεται για να μπω κάπου και γω τους απαντούσα το μέσον μου είναι η υπομονή και επιμονή μου. Μου λέγαν για τα εμπορικά στιχάκια, τα πιασάρικα κείμενα, τα ελαφρά νοήματα και γω τους απήγγειλα ποίηση Καβάφη, Ελύτη, Χαλιλ Κιμπραλ, Ρουμι κλπ. Μου λέγαν για το βασιλιά της κοινωνίας το χρήμα και γω τους απάντησα από τη σοφία των παλιών και τη δημιουργικότητά μου. Με αυτά εποίησα έναν κόσμο δικό μου, που τώρα έγινε ήμερο αγρίμι και γυρεύει προσάναμα να στάξει μια σπίθα. Και όποιος τολμά ας καεί μαζί μου σ' αυτά που λέω, πιστεύω, πράττω και αναζητώ. Όσο για τους άλλους αφήστε τους να λένε, μιας και τη φωτιά δεν θα την μάθουν ποτέ.

~Φαίη Σουρή~

Τα δάκρυα πότε δε λερώνουν μια ψυχή αντιθέτως την εξαγνίζουν. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορείς να κλάψεις είσαι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου. Και ποτέ μην αισθανθείς λύπη γιατί όταν τα δάκρυα συνοδεύονται από την έλλειψη κάποιου είναι η τρανότερη αποδείξη ότι έζησες κάτι αληθινό. Μπορεί να τελείωσε, μπορεί και όχι όμως αν κάποτε ήταν δικό σου, δικό σου για πάντα παραμένει. Κλάψε μα να θυμάσαι το συναίσθημα θα μείνει για πάντα δικό σου.

~Φαίη Σουρή~

Τι πιο εύκολο από το να πεις σ' αγαπώ μα την ώρα των πράξεων θέλω να σε δω. Έχουμε μάθει να κοιτάμε μόνο τις δικές μας ανάγκες και να αδυνατούμε να προσφέρουμε το πιο απλό στα άτομα που τάχα αγαπάμε, κατανόηση και ενδιαφέρον, που ούτε κοστίζουν τίποτα αλλά που αν δεν το 'χεις δεν θα το βρεις για να το δώσεις. Έχουμε μάθει να εστιάζουμε στα δικά μας προβλήματα και να μην αντιλαμβανόμαστε πως ο άλλος που βρίσκεται δίπλα μας αργοπεθαίνει από φόβο αν θες, παράλογα αν θες μα επειδή σε θέλει δίπλα του οφείλεις σ' αυτό το σ' αγαπω να δώσεις ένα χέρι σωτηρίας. Θέλουμε επίσης όλους και όλα να πηγαίνουν με το ρυθμό μας γιατί τότε αντιλαμβανόμαστε ότι ο άλλος μας αποδέχεται και σ' αυτόν που την πιο δύσκολη ώρα έδωσε αυτό που χρειαζόταν, στην ποσότητα που το χρειαζόσουν, τον κρίνουμε και το παίζουμε θιγμένοι όταν στα τόσα ναι ακούμε και ένα όχι. Ε! όχι αυτό το σ' αγαπώ σου πολύ ακριβά το πληρώνω.

~Φαίη Σουρή~

Οι νέοι σήμερα δεν ξέρουν να κάνουν όνειρα

Τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι νέοι σήμερα δεν ξέρουν να κάνουν όνειρα. Βλέπω τις φιγούρες τους να κεροφυλακτούν για χρήμα, εξουσία, δόξα, προβολή. Βλέπω ταλέντα να χαραμίζονται γιατί κανείς δεν τους έμαθε πως να κάνουν όνειρα. Βλέπω ζωγράφους να θέλουν να γίνουν τατουατζίδες, ποιητές στιχουργοί για ελαφρά άσματα, χορευτές να επιδεικνύουν το σώμα τους αντί τον χορό τους, αθλητές να παίρνουν αναβολικά για μια νίκη. Δεν έχω κάτι με τα τατουάζ όταν κάποιος με γερό χέρι τα επιλέγει ως επιβίωση, αλλά όταν βάζει στόχο της ζωή του αυτό και μόνον και απαρνείται τον Μιχαήλ Άγγελο, τότε  θλίβομαι. Ούτε πάλι έχω κάτι με τα λαϊκά τραγούδια, μα αν όνειρο σου είναι τα γαρύφαλλα και η λεζάντα αντί του Μπαχ και του Μπετόβεν θλίβομαι. Ούτε έχω κάτι με κάποιο είδος μουσικής, αντίθετα με ενοχλεί να μην έχει ποιότητα όποιο είδος μουσικής και αν υπηρετείς. Και ούτε γω ξεκίνησα γράφοντας ποίηση, γιατί δεν ήξερα ότι δεν ξέρω τίποτα για ποίηση. Και τώρα που κατάλαβα την άγνοια μου δεν έγινα ποιήτρια, μα έχω για οδηγούς μου εκείνους τους ένδοξους, που δεν τους ένοιαζε η δόξα. Φωτίζω το μαξιλάρι μου με τους  στίχους  τους. Ούτε με τα ωραία σώματα πάλι δυσφορώ, μα η μαγεία του χορού είναι κάτι άλλο, και αυτό το κάτι άλλο σίγουρα εμπεριέχει αισθητική και όχι μόνο γυμναστική. Όσο για τους ντοπαρισμένους αθλητές, είναι κατάντια. Οι Ολυμπιονίκες της αρχαιότητας επιβάλλονταν πάνω στην προσωπικότητά τους για να φτάσουν στον άθλο, όχι στη νίκη. Σκοπό είχαν την υπέρβαση του εαυτού όχι τη νίκη για την νίκη. Να γιατί οι νέοι δεν ξέρουν να κάνουν όνειρα, γιατί επιζητούν το εφήμερο , το επιδερμικό και όχι το αιώνιο. Δεν ξέρουν να κάνουν όνειρα μόνο επιθυμίες αποζητούν. Γιατί να ξέρετε τα όνειρα γκρεμίζουν κατεστημένα, ανυψώνουν τον άνθρωπο, φτιάχνουν έναν κόσμο Καλύτερο. Τα όνειρα εμπεριέχουν Αλήθεια δεν είναι μόδα που περνάει. Και αν ονειρεύεσαι κάτι που φαντάζει στο παρελθόν άγνωστο και στο μέλλον ξεπερασμένο, δεν ονειρεύεσαι, απλά επιθυμείς.

~Φαίη Σουρή~

Ο καλύτερος αγώνας της ζωής σου

Η ζωή είναι ένας αγώνας, ο καλύτερος σου αγώνας. Μπες στο ριγκ  και προσπάθησε να δώσεις ότι πιο καλύτερο έχεις. Κάποιες φορές η προσπάθεια είναι που μετράει γιατί την ώρα που παλεύεις να γίνεις καλύτερος και καλύτερος σου αποκαλύπτονται πράγματα για σένα που δεν θα γνώριζες αλλιώς. Οπότε μπορεί να μην πέτυχες τη νίκη σ' αυτό το γύρο, τώρα όμως που συνειδητοποίησες κάτι για σένα είσαι πιο δυνατός από πριν. Άκου το καμπανάκι ξεκινάει καινούριος γύρος, και τώρα πια ο αντίπαλος δεν άλλαξε εσύ όμως είσαι διαφορετικός, πιο δυνατός. Σήκω και πάλεψε με τον χειρότερο εχθρό σου, τον κακό εαυτό σου που σε κρατάει πίσω και δε σ' αφήνει να πας μπροστά. Τώρα είσαι πιο δυνατός και σίγουρα θα τα καταφέρεις.

~Φαίη Σουρή~

Μια νέα εβδομάδα
ξεκίνησε και πάλι
Χαμογελάστε όλοι
με δύναμη μεγάλη

όλα τα κακά
πίσω μας να πάνε
και με χαρά
τα νέα να τραβάνε

μια νέα ημέρα
μια νέα αρχή
τραγούδα το γέλιο
τραγούδα τη διαδρομή

με κέφι όρμησε στη δουλειά
μην γίνεσαι κατσούφης
τούτη τη φορά.

με όρεξη και ζωντάνια
ανοίγουμε τους οφθαλμούς
και νιώθουμε ευλογία
από τους νεοαφιχθέντες παλμούς

ο ήλιος κάθε μέρα
για μας ξεπροβάλλει
και τούτη είναι η στιγμή
που η νέα μέρα θε να 'ρθει

οι ακτίνες του πέφτουν
στα κύτταρά μας
και μας χαράζουνε
τα ηλιόλουστα βήματά μας

γι' αυτό ο ήλιος
θα είναι παντοτινός
γιατί ο άνθρωπος
μόνο δίπλα του αισθάνεται αληθινός

Καλημέρα ήλιε μου
Καλημέρα ζωή
σας ευχαριστώ
που χορεύουμε καθημερινά μαζί

~Φαίη Σουρή~

Γίνε

Γίνε σπίθα να κάψεις τα επίγεια που σου τύφλωσαν τα μάτια,
γίνε σιδερένια βούληση και κέντραρε με το τόξο σου κατευθείαν στην καρδιά, γίνε αγνή αγάπη ανόθευτη μπολιασμένη με ανιδιοτέλεια, γίνε ψάρι να πιάσεις άνευ όρων στα δύχτια της αλήθειας, γίνε αστέρι να πλαγιάσεις δίπλα στο φως της σελήνης, γίνε ουρανός να συννεφιάσει ο τόπος και ύστερα γίνε βροχή να στάξεις σταγόνες ύπαρξης πάνω από τα αδειανά κεφάλια μας, γίνε αέρας δροσερός σαν σε ανασαίνω να γλυστράς γλυκά στο μυαλό να μου μαθαίνεις τον πόνο, γίνε νότα ενός τραγουδιού παλιού πολύ παλιού που γνώριμο θα είναι, όταν σ' ακούει ένα μωρό σαν το κλάμα του να είναι, γίνε αλάτι να σε γευτώ και ζάχαρη να σαι νιώθω κάθε που θα είμαι χαμένη στο στόμα μου να σε έχω, γίνε ρυτίδα του ματιού και ζάρα του κορμιού μου να σε κουβαλώ σε κάθε έντιμη στιγμή μου, γίνε φως μα και σκοτάδι να στέκομαι σαν λαμπάδα στα γόνατα του Άδη, γίνε ουσία εσωτερική που γυρεύει να μιλήσει και βγάλε μια κραυγή δυνατή όλους στο σύμπαν να τους ξυπνήσεις, γίνε η αυγή λοιπόν!

~Φαίη Σουρή~

Όσο ήμουν μικρή διάβαζα  πως οι πριγκίπισσες στα παραμύθια πάντα περιμένουν τον ιππότη για να τις απελευθερώσει από τον κακό δράκο. Τώρα που μεγάλωσα κατάλαβα ότι ο ιππότης του παραμυθιού και ο δράκος που πέτα φωτιές και σπέρνει πανικό ζουν μέσα μου. Οπότε είτε θα φορέσω την πανοπλία μου και θα επιτεθώ στον δράκο ή θα κλειστώ στο μπουντρούμι μου και θα αφήσω το δράκο να δυναμώνει. Είναι απλό ή ξυπνάς το θάρρος και πολεμάς ρισκάροντας ότι αυτό ο φόβος μπορεί και να σε νικήσει- αν φυσικά του το επιτέψεις- ή δεν δοκιμάζεις καν και ο φόβος σε κλείνει στο καβούκι σου.

~Φαίη Σουρή~

Όλοι έχουμε έναν ήρωα μέσα μας μα δεν το βγάζουμε γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ να τον φωνάξουμε, δεν του ζητήσαμε πότε να παρουσιαστεί. Μα θέλω να ξέρεις πως ο ήρωας αυτός υπάρχει. Στις δύσκολες στιγμές ζήτησε του να βγει, στα εμπόδια πες του να τα ξεπεράσετε μαζί, στον πηγαιμό για την Ιθάκη κέρασε τον λίγο κρασί. Ο ήρωας αυτός ζει στα σκοτάδια σου, μα μόνο αν του ζητηθεί βγαίνει στο φως. Δουλειά μας είναι να τον βγάλουμε από τα κλειστά σεντούκια και να ζούμε την κάθε μέρα ως μια ηρωική στιγμή.

~Φαίη Σουρή~

Κάποτε αθλητής

Κάποτε αθλητής σήμαινε ηρωικό κατόρθωμα, ευγενής άμιλλα, επιβολή πάνω στη προσωπικότητα, πειθαρχία άλμα των ανθρώπινων δυνατοτήτων, υπέρβαση, σήμερα τίποτα από αυτά δεν υπάρχουν πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Πού πήγανε όλα αυτά; Αντί να οδεύουμε στον πολιτισμό μάλλον γυρνάμε πίσω. Μάλλον το ευγενές γένος μέσα μας εξαφανίστηκε, το έπνιξε ο εγωισμός και η ματαιοδοξία.

~Φαίη Σουρή~

Εσωτερικός μοχλός

Ένας μοχλός που συνέχεια σε παρακινεί είναι το μυαλό. Μα για στάσου μια στιγμή. Έχεις αναλογιστεί γιατί υπάρχει αυτή η υποκειμενικότητα σε όλα τα πράγματα; Γιατί ο ένας βλέπει τον κόσμο με Χαρούμενα χρώματα και ο άλλος με γκρίζα. Σκέφτηκες ποτέ πως βλέπεις τα πράγματα και τις καταστάσεις που σε περιβάλλουν; Αν όχι καντο τώρα. Διότι έχει τεράστια σημασία η οπτική γωνία με την οποία αντιμετωπίζει τα γεγονότα. Γιατί μπορεί να βλέπεις έναν παράδεισο εκεί που άλλος βλέπει μια κόλαση. Δεν είναι ο κόσμος μας άσχημος ή όμορφος εμείς του δίνουμε χρώμα ανάλογα με ποιό χρώμα επιλέγει να βάψει το πινέλο μας.

~Φαίη Σουρή~

θέλω τα καλύτερα

Κοίταξε, ο φίλος μου το παλιό κινητό μου και μου είπε: θέλω για μένα μόνο τα καλύτερα.
Και γω απάντησα. τα  καλύτερα θέλω και γω για μένα, είναι ένα βιβλίο που σαλπάρει στη ψυχή σου. Ένας δίσκος κλασικής μουσικής που ζητάει από την ψυχή σου να ξυπνήσει. Ένα μάθημα χορού που γλυκοκοιτάει μέσα στα βάθη της αβύσσου και δίνει βήμα στην ψυχή να μιλήσει. Μια ταινία αθάνατη στο χρόνο γιατί η αλήθεια κάνει τα ρολόγια να σταματούν και την  ψυχή να τρέχει προς τα εμπρός. Να λοιπόν που συμφωνούμε φίλε μου και οι δύο θέλουμε τα καλύτερα για τους εαυτούς μας, μόνο που τα καλύτερα είναι τελείως διαφορετικά για τον καθένα μας.

~Φαίη Σουρή~

Σώσε μας

Εκείνα τα κύματα δε θα ξεχάσω
που κλείναν μέσα τους
τη λευτεριά
μικρά καράβια στο χαρτί να στάξω
να μάθει ο καθένας
τούτο το τραγούδι να τραγουδά

δεν έχει νόημα η ζωή σου
σε φυλακές σαν τριγυρνάς
μοιραίο το βήμα της γέννησής σου
μα σκλαβωμένος κανείς δεν προχωρά

Θέλει ο άνθρωπος να ξέρει
που βαδίζει στη ζωή
πριν τη μέρα εκείνη
που θα αποχωρήσουν από αυτήν

Θέλει ο άνθρωπος να φέρει
εμπειρίες στη ζωή
χρώματα Χίλια να αποκτήσει
πριν δύσει η εικόνα του από τη γη

Εκείνη τη στιγμή θα έχω
ως πόθο στο καθετί
ένα μικρό αστέρι θα χαράξω
να γίνει ο οδηγός μου για την αυγή

δεν έχει νόημα η ζωή σου
στα σίγουρα αν αποσκοπεί
μια βουτιά είναι η αναπνοή σου
στα αναπάντεχα δώσε ψυχή

~Φαίη Σουρή~

~Φαίη Σουρή~

Δεν έχω πλούτη να σ' αφήσω μα έχω δύο χέρια τσακισμένα απ' τον άνεμο. Χαϊδεψέ τα παιδί μου και ξάφνου χρυσάφι θα γεμίσουν τα χέρια σου.

Δεν έχω σπίτια μήτε αμάξια να σου δώσω, μα έχω δύο μάτια γέρικα με χίλιες ματιές. Σκύψε και δες, κατευθείαν μες την κόρη του ματιού. Κοίτα πως γέμισε το ασκέρι σου ευγλωττία. Κοίτα πως χρωματίστηκε η ίριδα φως.

Δεν έχω συμβουλές να σου πω. Μα έχω δύο χείλη ξηρά και ταλαιπωρημένα. Στάσου να ρθω κοντά σου λίγη σιωπή να σου προσφέρω, να νιώσεις πως είναι η αλήθεια, πόσο άηχη και ωραία δεσπόζει.

Τέλος παιδί μου, δεν έχω τίποτα από αυτόν τον κόσμο για σένα και έχω μάλλον ξεχάσει τα θηρία πως  κάνουν. Μη με ρωτάς, γιατί ζω... ζω... και άφησα ότι μου στερούσε τη ζωή σε έναν κόσμο που τώρα πια η ύπαρξή του μου διαφεύγει.

~Φαίη Σουρή~

Όλα ξεκίνησαν με μια ματιά. Δεν ξέρετε τι μπορεί να κάνει μια ματιά, μονάχα μια αληθινή ματιά. Ήσουν ότι πιο λατρευτό έχουν δει τα μάτια μου, ότι πιο πολύτιμο καρφώθηκε πάνω στο βλέμμα μου. Νομίζω ονειρευόμουν μα δεν ήθελα να κλείσω τα βλέφαρα μου μήπως και χάσω την οπτασία μου από τους οφθαλμούς μου. Ύστερα χαμήλωσα το βλέμμα μου γιατί γινόμουν αδιάκριτη. Μα δεν άντεξα για πολύ και γύρισα να σε κοιτάξω πάλι, ήθελα αυτή τη φορά να χορτάσω με τη μορφή σου, να μεθύσω με τις γραμμές απο το κορμί σου, να αποστηθίσω κάθε σου κίνηση μικρή ή μεγάλη . Το ξέρω ότι ήξερες τι έκανα, μα δεν ήξερες τι ένιωθα, γιατί δεν ήταν αδιακρισία αυτό που έκανα ήταν έρωτας.

~Φαίη Σουρή~

Μάθετε στα παιδιά σας την ομορφιά της διαδρομής, τη χαρά της προσπάθειας και την ικανοποίηση που φέρνει ο μόχθος για κάτι που αγαπάς. Και αφήστε τον ανταγωνισμό και τις πρωτιές γιατί έτσι δηλητηριάζετε τις παιδικές ψυχές τους. Μην αναγκάζετε τα παιδιά να γινουν αντίγραφα της κακής σας συμπεριφοράς, αφήστε τους να μεγαλώσουν αργά και σωστά. Και παράλληλα βελτίωστε και σείς τους εαυτούς σας, γιατί αν δε γίνω καλύτερος για να χαράξω το σωστό μονοπάτι για το παιδί μου για ποιόν θα γίνω; Μην διδάσκετε μόνο στα παιδιά σας αλλά να μαθαίνετε και από αυτά.

~Φαίη Σουρή~

Λέμε ότι γνωρίζουμε ποίοι είμαστε, μα στην ουσία δεν γνωρίζουμε τίποτα για μας. Το να ξέρω τι φαγητό μ' αρέσει, αν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, αν είμαι νευρικός ή ήρεμος δε λέει κάτι. Το να γνωρίζω εμένα είναι κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό και έχει πολλαπλά επίπεδα αυτογνωσίας. Είναι ένα ταξίδι μαγικό που λίγοι θα το κάνουν. Μα να θυμάσαι όταν κόψεις την άγκυρα το σημάδι της έκπληξης για το ποιός είσαι θα είναι το αστέρι που θα σου θυμίζει ότι είσαι μακριά από την ακτή.

~Φαίη Σουρή~

Νιώθουμε μόνοι και ψάχνουμε  κάποιον που νιώθει το ίδιο μόνος, απλά για να καλύψουμε την μοναξιά.      Νιώθουμε μισοί και θέλουμε  κάποιον που επίσης να  νιώθει μισός ,φτιάχνοντας  μια κοινή  ψευδαίσθηση,πως έχουμε ολοκληρωθεί . Τρομαγμένοι, ανασφαλής προς την ζωή, επιζητούμε και άλλους ίδιους ανθρώπους. Άλλες φορές το επιλέγουμε για να έχουμε παρέα στην κακομοιριά μας και άλλες πάλι γιατί μόνο οι πάσχοντες των φόβων μας,μας επιτρέπουν  να  μιλάμε  και ακούνε την μιζέρια μας, και αυτοί πάλι στο βάθος χαίρονται που ακούνε να μιλάς για τη μιζέρια σου τα βάσανα που λες πως σε βρίσκουν. Χαίρονται γιατί νιώθουν τυχεροί που δεν τραβάνε τα ίδια και είναι σε καλύτερη μοίρα. Κρίμα και αυτοί, ακόμα νομίζουν πως μπορεί να υπάρχει πρόοδος εξέλιξη, λες και θα αλλάξει η κατάσταση στην οποία είναι,οταν γελάσουν κρυφά μαζί σου.   Μέχρι που κάποια στιγμή η συνείδηση μας ανακαλύπτει, σε κάποιο χρόνο, διαφορετικό για τον καθένα, όσο διαφορετικοί είμαστε και εμείς.   πως δεν είμαστε μισοί πάρα μικρά κομμάτια. Εκατομμύρια χιλιάδες μικρά κομμάτια. Και έτσι δεν θα κρυφογελάς, ούτε ανώτερος θα νιώθεις, ακόμα και αν αντικειμενικά είσαι, αν υπάρχει αντικειμενικότητα που σε αφορά.  Δεν  αποζητάς πλέον ένα άλλο μισό. Ούτε ένα κομμάτι. Την ένωση όλων των κομματιών που δημιουργούν το ένα,αυτό αποζητάς.
Αγκνες κ.

Ωραία σαν είναι η φύση

Ωραίος σαν είναι ο ουρανός
και ο ήλιος στο περβάζι
και ο ανθρώπινος αναστεναγμός
με τον καιρό καταλαγιάζει

ωραία σαν είναι η αστραπή
η μπόρα το χαλάζι
και ο ανθρώπος ξεπλένει
το αβάσταχτο μαράζι

ωραίος σαν είναι ο αχινός
η θάλασσα το ρέμα
μια σταγόνα καλοκαιριού
στο καυτό τούτο σώμα

ωραίο σαν είναι το βουνό
οι πεδιάδες, το άγριο το δέντρο
και ο άνθρωπος ξαποστένει
από της ψευτιάς το τσιμέντο

ωραία σαν είναι η μουριά μας
και δροσιά που χει το χορτάρι
και την αποκόλληση αποζητάς
από της πόλης το ζωνάρι

ωραίο σαν είναι το στάρι μας
τις κοιλιές μας φουσκώνει
και τίποτες κακό
δεν μας ξημερώνει

ωραία σαν είναι η συκιά μας
και τους καρπούς της μας αραδιάζει
με τόση ευγένεια
τα δώρα της μας τάζει

ωραία σαν τα χει τα προικιά
η εξοχή μας
και πιο ζηλευτή κόρη
δεν βρήκα στην αυλή μας

ωραία σαν νεράιδα της αυγής
είναι η χλόη που βλέπω
και αναρωτιέμαι
πως μακριά της μπορώ και αντέχω

ωραία σαν είναι η ζωή
μα η ζωή στη φύση μεγαλώνει
μια τέτοια ανατολή
τον άνθρωπο λυτρώνει

~Φαίη Σουρή~

Η σύγκρουση, η συνεχής επιβολή πάνω στον συνάνθρωπό αυτό μας έφερε στους πρόποδες του κόσμου που ζούμε. Θέλουμε να αισθανόμαστε πως είμαστε κάποιοι επειδή έχουμε. Μα είμαστε μοναδικοί, κάτι που αδυνατούμε να δούμε. Και ο κόσμος προχωρά και η βαρβαρότητα ξεκινά. Αχ! βρε λαουγκτσικο πότε θα μάθεις ότι το μόνο που αλλάζει είναι τα ονόματα των αφεντάδων σου, η τυρρανία πάντα η ίδια.

~Φαίη Σουρή~

Παιδιά στο βωμό της αισχροκερδιας

Είναι μεγάλο το νούμερο της ντροπής. Εκατομμύρια παιδιά εργάτες σε ορυχεία, σε ταπητουρεία, στο δρόμο, στο κρεβάτι κάποιου. Είναι και η ανοχή μας μεγάλη σε τούτο το θέαμα. Μα αν δε σηκώσεις το πρόσωπο σου από το απαλό σου μαξιλάρι πως θα δεις την ντροπή. Άνθρωποι όλου του κόσμου ενωθείτε, ανοίξτε τα μάτια σας. Τα παιδιά μας χαραμίζονται στο βωμό της αισχροκέρδιας. Ότι πιο όμορφο έχουμε το καταστρέφουμε,  πρέπει επιτέλους κάτι να κάνουμε. Συγγνώμη παιδί μου για τον κόσμο που αντικρίζεις.

~Φαίη Σουρή~

Δεν μπορεί όλα να καταλήγουν στο χρήμα. Δεν μπορεί μόνο ο αφέντης του χρήματος να υποττάσει τις θελήσεις σας, πού πήγε η ηθική, ο σεβασμός στον άνθρωπο; Δεν γίνεται η προσωπική ευημερία να είναι ο μόνος σκοπός μας, και η αγάπη που πήγε, η ανιδιοτέλεια για τον συνάνθρωπο; . Δεν γίνεται όλοι και όλα να θέλουν μια συνδρομή, μια μικρή είσπραξη βρε αδερφέ, ένα μικρό ποσό για να υφίστανται και η προσφορά, το φιλότιμο που είναι; Δεν μπορεί, η ζωή δεν μπορεί να αποτυπώνεται μέσα σε ένα μάτσο χαρτονομίσματα. Κάποιο λάθος έχουμε κάνει.

~Φαίη Σουρή~

Ένα θεριό ανήμερο είναι ο άνθρωπος που φόρεσε ρούχα και προσπαθεί να ζήσει με πολιτισμό. Μα στ' αλήθεια μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια ζωής, τόσες χιλιάδες ιστορία και τόσους διαφορετικούς πολιτισμούς και τεχνολογικά επιτεύγματα, ακόμη θεριό έμεινε, βάρβαρος. Ακόμη ο δυνατότερος εξοντώνει τον αδύναμο. Ακόμη το λιοντάρι προσπαθεί να ηγηθεί ανάμεσα στα άλλα για να υπερηφανεύεται πως είναι ο καλύτερος. Για να έχει μια κοιλιά που ξεχειλίζει και τραπεζικούς λογαριασμού στιβαγμένους σε τράπεζες την ώρα που ο κόσμος πεθαίνει από την πείνα. Και ακάθεκτο το λιοντάρι σκοτώνει το ανήμπορο ελάφι και αυτός θέλει να λέγεται άνθρωπος.

~Φαίη Σουρή~

Η κοινωνία της μοναξιάς και της ψευδαίσθησης

Η κοινωνία της μοναξιάς και της ψευδαίσθησης. Δεν φταίει η τεχνολογία για την κατάντια μας αλλά εμείς που την χρησιμοποιούμε χωρίς μέτρο. Αντί να μας υπηρετεί η μηχανή εμείς της παραδίδουμε τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Δηλαδή προσφέρουμε στον εαυτό μας μια ωραιότατη φυλάκιση και ενώ εμείς έχουμε φτιάξει τα κάγκελα και έχουμε και τα κλειδιά στην τζέπη κατηγορούμε πάντα τους άλλους που ως πιο ξύπνιοι επωφελούνται από τις αδυναμίες μας. Δεν μας φταίει κανείς όμως μόνο ο εαυτός μας. Και εσύ που έχτισες τα τοίχη της μοναξιάς εσύ μπορείς και να τα γκρεμίσεις.

~Φαίη Σουρή~

Να ζεις σύμφωνα με την ηθική που κατοικεί στο στήθος σου. Δύσκολο! μα συνάμα και αληθινό. Να ακούς την καρδιά σου και ποτέ δεν θα έχεις κάνει λάθος. Ακατόρθωτο! μα είναι το μόνο που  έχει αξία.
Να ακολουθείς το δρόμο του πεπρωμένου σου ως τη μόνη σου επιλογή. Αδύνατον! μα είναι το μόνο που έχει σημασία.
Να αφήνεις την ψυχή σου να σου μιλά. Άπιαστο! μα είναι το μόνο που σε κάνει ευτυχισμένο.
Ότι δεν μπορεί να συμβεί δεν συμβαίνει ότι δεν υπάρχει. Με υπομονή και επιμονή θα ανακαλύψεις έναν άλλον κόσμο που η πραγματικότητα την απαγορεύει η φαντασία όμως την δημιουργεί. Αυτή είναι η αλήθεια, να δημιουργείς ότι δεν υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα.

~Φαίη Σουρή~

Καλοκαίρι καλοκαιράκι

Καλοκαίρι καλοκαιράκι ακόμα να σε χαρώ
στις παραλίες θα τρυγυρνάω
και θα φοράω άνετο μαγιό

Καλοκαίρι καλοκαιράκι
για μια ακόμα φορά θα σε ζήσω
πριν φύγεις και φέτος
ακόμη μια φορά θα σε γλεντήσω

~Φαίη Σουρή~

Αγαπήστε τους λοιπόν

Όλα τελικά έχουν μια λογική εξήγηση. Πριν σε κυριεύσει ο θυμός και σε κάνει να δεις μόνο το αποτέλεσμα της παράλογης πράξης του άλλου, στάσου για μια στιγμή και σκέψου για να φέρεται τόσο παράλογα ίσως ο πόνος που αισθάνεται μέσα του να είναι τόσο βαθύς που τον οδηγεί σ' αυτή την τρέλα που εσύ αντικρίζεις και που αυτός την ονομάζει καταστροφή. Γιατί οι λογικοί άνθρωποι που εμφανίζουν παράλογες συμπεριφορές καίγονται από το σκουλήκι του πόνου. Καταστρέφουν τον εαυτό τους και ότι υπάρχει γύρω τους. Δεν ελέγχουν τις πράξεις τους, μονάχα προσπαθούν να αποφύγουν τη σύγκρουση με τον πόνο. Αγάπησέ τους. Το έχουν ανάγκη πολύ περισσότερο από την επίκρισή σας και την κριτική σας. Και αν σας θυμώνουν πολύ, να ξέρετε ότι χωρίς να το καταλαβαίνουν το κάνουν επίτηδες γιατί αυτοί πρώτοι αποστρέφονται αυτό που είναι, αυτό που καθρεφτίζεται στα μάτια σας όταν τους κριτικάρετε. Αγάπησέ τους λοιπόν.

~Φαίη Σουρή~