Τόσο ωραία πρόσωπα, τόση θλίψη απλωμένη. Άκου τσιμεντούπολη Αθήνα, εσύ που κάποτε ήσουν το λίκνο του πολιτισμού, άκου, αφουγκράσου τη δυστυχία των εκατομμυρίων ανθρώπων που περπατούν για να πληρώσουν το νοίκι τους, που τρέχουν για να προλάβουν τα έξοδα μα ποτέ δε επαρκούν τα τρόφιμα από το σουπερμάρκετ, που υπερπηδούν με όλη τους τη δύναμη το χρόνο εργασίας μα και το 10ωρο για τους εργοδότες δεν είναι αρκετό. Αθήνα, ω! ωραία μου πόλη, εσύ που γέννησες με σοφία τη δημοκρατία κοίτα τους βαπτισμενους σου δημοκράτες να θυσιάζουν την ελευθερία τους αμαχητί. Και η πόλη από τα ποτιστήρια των ανθρώπων πλημμύρισε και αυτή με θλίψη. Κάποιος Θησέας όμως θα διαβεί αυτά εδώ τα μέρη. Και τότε Αθήνα μου θα ξαναγίνεις στον ουρανό ο σείριος της καρδιάς μας.
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου