Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017

Μάτια μονίμως σκυφτά

Εγώ που λες τα βράδια μου μετράω στο ταβάνι μου τα αστέρια και τα βρίσκω πάντα λειψά. Εκεί πάνω λείπει ένα άστρο. Ένα άστρο που να φτιαχτεί από φωτιά και χώμα, από αέρα και νερό, που να λάμπει τόσο πολύ ώστε κάθε άνθρωπος να μπορεί να το ακολουθήσει. Μα ακούς λέω στο φεγγάρι, θέλουμε ένα αστέρι από την ανθρωπιά του κόσμου να στολίζει το ταβάνι τούτης της γης. Και το φεγγάρι γέλασε. και μου ειπε "όσα αστέρια και να υπάρξουν στον ουρανό αδύνατον να τα δουν μάτια που είναι μονίμως σκυφτά." Μονίμως σκυφτα.

~Φαίη Σουρή~


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου