Συχνά βλέπω τον κόσμο γύρω μου να ζει μέσα σε ένα λαγούμι. Να μην αναλαμβάνει καμιά ευθύνη για τίποτα. Να μην μπορεί σήμερα να χαρεί γιατί είναι βουτηγμένος στη θλίψη. Να υποφέρει αύριο για το χθες. Να ακολουθεί μια παρατεταμένη πορεία θρήνου και να παραμένει στο λαγούμι του επ αόριστον. Η ζωή είναι έξω από το καβούκι σας, έξω από τα λαγούμια που σκάψατε για να προστατευθείτε. Ο πόνος που φαινομενικά αποφεύγετε ονομάζεται ζωή και δεν μπορείτε να βιώσετε τη ζωή χωρίς να μην βιώσετε και όλα όσα σας προσφέρει. Στην αεροστεγής φυλακή που κλειστήκατε η ζωή θα βρει τον τρόπο να σας βγάλει έξω και ότι αποφεύγετε κάποια μέρα μέλλει να σας συναντήσει. Βγες από το λαγούμι σου άνθρωπε ήρθε η ώρα να ζήσεις!
~Φαίη Σουρή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου